- куаныме
- 1. прич. от куанаш.2. в знач. сущ. радость. Куанымым шылтыде не скрывая радости; куаныме дене от радости, на радостях.□ Мый шке куанымем ынем ончыкто.И. Ялмарий. Я не хочу обнаружить свою радость. (Тамара:) Ӱдыр-рвезе-влакын куанымыштым чараш нигузе ок лий. Н. Арбан. (Тамара:) Никак нельзя запретить выражение радости девушками и юношами. Ср. куанымаш, куан, йывыртымаш.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.